Σκατόψυχοι υπάρχουν

UPDATE: Μια καλή φίλη μου θύμισε τις ακριβείς δηλώσεις του Καλφαγιάννη (που δεν αλλαζουν το νοημα του ποστ) οποτε τις εχω ανανεώσει μεσα στο άρθρο για να ειμαι πιο ακριβής στην αναδημοσίευση της συζήτησης.

——–

Δεν είμαι καλός με τις λέξεις και τα κείμενα, και σίγουρα αυτό το κείμενο θα μπορούσε να γραφτεί καλύτερα από κάποιον άλλον. Ομως καθώς δεν βρισκω βίντεο με το απόσπασμα το οποίο ευθύνεται για αυτό που με εξόργισε χθες βράδυ, νιώθω ότι πρέπει να καταγράψω αυτό που είδα, άκουσα και ένιωσα, για να το θυμάμαι, για να μη χαθεί στη θολούρα του χρόνου.
——–

Χθες βράδυ (17/6/2013), λιγο πριν κλεισω τον υπολογιστή για να παω για υπνο, και με την ΕΡΤ να παιζει στο background, ξαφνικα ακουω στο πάνελ της εκπομπής, χαμήλοφωνα τη φωνή ενος ανθρώπου να “σπάει”. Ανασηκώνομαι, ανεβαζω τον ηχο και βλεπω εναν κυριο με ασπρα μαλλια γυρω στα 45-50, να κλαίει. Ο κύριος αυτός ήταν ο αρχισυντάκτης του περιοδικού “Ραδιοτηλεόραση”. Στην προσπάθεια του να μιλησει για το έργο των ανθρώπων που δουλεύουν δούλευαν στο περιοδικό, την ιστορία του, το τι σημαίνει για τον ίδιο, τους συναδέλφους του αλλα και για την ελληνική κοινωνία το κλείσιμο του περιοδικού (που ούτε η απόφαση του ΣτΕ αναστέλει), άρχισε να κλαίει. Σταματούσε για λίγο, ζητούσε συγγνώμη και προσπαθούσε να συνεχίσει. Μετά από λίγο, σχεδόν ντετερμινιστικά θα έλεγε κανείς, καθώς αυτά που προσπαθούσε να πεί ήταν εξαιρετικά συγκινητικά, “έσπαγε” πάλι ανήμπoρος να συγκρατήσει τα δάκρυα του.

Ξαφνικά στην εκπομπή κάνει τηλεφωνική παρέμβαση ο πρόεδρος της ΠΟΣΠΕΡΤ κ. Καλφαγιάννης. Του δίνει λοιπόν τον λόγο ο παρουσιαστής και ο Καλφαγιάννης μεταξύ άλλων λεει σε καποια στιγμή “Ο συνάδελφος αυτός, είναι προφανές οτι δεν έχει ιδέα από πολιτική, νομικά και στρατηγική και δημιουργεί κλίμα με αυτά που λέει”. Το βάζω σε εισαγωγικά αν και ισως η ακριβής δήλωση να ήταν λιγο διαφορετική, αλλα οι κατηγορίες εναντίον του ανθρώπου που έκλαιγε είναι όπως τις μεταφέρω.  Αν καποιος το θυμαται διαφορετικά, ευχαρίστως να δεχτώ διόρθωση.

Ο Καλφαγιάννης κλείνει την παρεμβασή του λέγοντας πως “ολοι οι υπάλληλοι της ΕΡΤ είναι απολυμένοι, ο αγώνας δεν χάθηκε…” και ακούγεται ο αρχισυντάκτης της “Ραδιοτηλεόρασης” να ψελλίζει ενα “εχετε δίκιο κ. πρόεδρε”.

Κλείνει ο Καλφαγιάννης, κι εχω θολώσει. Χαμηλώνω τον ήχο και προσπαθώ να συνηδειτοποιήσω τι εχω μόλις ακούσει. Ο προεδρος της ΠΟΣΠΕΡΤ κ. Καλφαγιάννης, έκρινε σκόπιμο να κάνει παρέμβαση σε μια τηλεοπτική εκπομπή, για να κουνήσει το δάχτυλο σε έναν άνθρωπο που έκλαιγε υπό την ψυχολογική φόρτιση του τέλους της “Ραδιοτηλεόρασης”, των απολύσεων αυτού και δεκάδων συναδέλφων του, και το τέλος εποχής για την ΕΡΤ όπως τουλάχιστον την έζησε ο ίδιος τα χρόνια που εργαζόταν εκεί.

Το τι χριστοπαναγίες, ψόφοι, και αλλα τετοια ομορφα μου φυγαν εκεινη τη στιγμη προς τον Καλφαγιάννη ουτε που θυμάμαι. Oυτε θυμάμαι επισης για πόση ώρα προσπαθούσα να ηρεμήσω μετά από αυτό. Ο Καλφαγιάννης ειναι αλλη μια απόδειξη οτι η χυδαιότητα και η σκατοψυχιά δεν είναι “προνόμιο” μόνο των χρυσαυγιτών, των νεοφιλελεύθερων και των δεξιών. Άνθρωποι που υποτίθεται πως μάχονται για τα δικαιώματα των εργαζομένων (ας γελάσω), πάσχουν από σοβαρή έλλειψη στοιχειώδους ανθρωπιάς και τρυφερότητας. Και επάνασταση χωρις ανθρωπιά και τρυφερότητα δεν είναι επανάσταση. Να την χέσω κι αυτήν και τους “εκπροσώπους” της.